علی‌اکبر بن محمدصالح وجهی اصفهانیعلیاکبر بن محمدصالح وجهی اصفهانی، از شاعران و سخنوران قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیعلیاکبر بن محمّدصالح، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. او از غلامان خاصّه دربار شاه سلیمان صفوی بوده و به درویشان نیز ارادت داشته و از آنان تعلیم می‌گرفته است. در شعر طبعی روان داشته و «وجهی» تخلّص می‌نمود. شعر زیر از اوست: "ای کاش که یار آید و نوروز کنیم ••• از آتش شوق سینه پرسوز کنیم" "بر گرد سرش چو گردش لیل و نهار ••• روزی به شب آریم و شبی روز کنیم". [۱]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۷۴.
[۲]
بندرا بن داس، سفینه خوشگو: دفتر دوم، ص۷۷۹.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۳۶. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان سده یازدهم (قمری) | سخنوران اصفهان سده یازدهم(قمری) | شاعران اصفهان سده یازدهم (قمری)
|